قایقی خواهم ساخت

    خواهم انداخت به آب

      دور خواهم شد از این خاک غریب

         که درآن هیچ کسی نیست که در بیشه عشق

             قهرمانان را بیدار کند....

قایق از تور تهی

    ودل از آرزوی مروارید

        همچنان خواهم راند

           نه به آبی ها دل خواهم بست

                 نه به دریا

                      پریانی که سر از آب به در می آرند....

ودر آن تابش تنهایی ماهی گیران

   می فشانند فسون از سر گیسوهاشان

        هم چنان خواهم راند....

پشت دریاها شهری است

    که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است

         پشت دریاها شهری است

               که درآن وسعت خورشید به اندازهی چشمان سحرخیزان است

                       شاعران وارث آب و خرد وروشنی اند.....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: